En als je eenmaal binnen bent bij een groot bedrijf lijkt de rest vanzelf te gaan. Al snel stapte ik over naar Libelle. Je kunt je als buitenstaander niet voorstellen hoe leuk het is om daar te werken. Zelfs als je helemaal niet in de doelgroep van het blad past, geen kinderen hebt en het liefst tot vier uur danst in Touché. Het leuke van Libelle is namelijk dat je in Touché, de grootste disco van Paramaribo, iemand van de redactie tegenkomt.
Bij Libelle ben ik binnengekomen als leerling-redacteur. Een te gekke plek, ik mocht alles uitproberen: artikelen schrijven voor alle redacties, mee als stylist naar een woonproductie, een week meedraaien op de salesafdeling, nadenken over marketingconcepten, brainstormen over de zomerweek. Na dat jaar wist ik het zeker: dit is mijn vak. Schrijven raakte steeds meer op de achtergrond. Redactiewerk, styling, eindredactie en fotografie liet ik allemaal door anderen doen, ik kreeg een groot netwerk van freelancers en ik coördineerde het geheel in vrolijke wanorde. Alles gaat namelijk altijd anders, vooral op het laatste moment. Franska Stuy, mijn hoofdredacteur, vroeg na vijf jaar Libelle-plezier of ik zin had om een nieuw blad op te zetten. En de bladenmaker die ik bij Libelle was geworden zei trots: Ja!